و پهنه فداکاری او
ذهنم تصویری ازین عظمت به دست نداد
سکوت را برگزیدم
فقط در مقابلش با احترام
سکوت می کنم
در دیار نیستی در پی یاری می گشتم
سرگشته و حیرت زده و شیفته
همچون خویش
در افق وجودم سر کشیدی
بدون هیچ درخواستی
طلوعی که ان را غروب نیست
و اکنون از نور خورشید وجودش
با دستهایم نور می نوشم
و مست می شوم
آری پل بین زمین و آسمان شدی
که دائم با فرشتگان
دست به دست میکنی
"شراب نذری" را
https://telegram.me/joinchat/BqQNpj0hdIWcQlpqhctzoA
درویش را نباشد برگ سرای سلطان
ماییم و کهنه دلقی کاتش توان درآن زد
حافظ
"ولی" کسی است که از حال خود فانی باشد و به مشاهده خداوند باقی باشد.او امکان ندارد که از خود خبر دهد و یا جز با خداوند آرامش یابد؛ زیرا خبر بنده از حال خود می باشد و زمانی که احوال انسان فانی شود ،از خود خبر دادن درست نیست.
با غیر خداوند هم نیست تا بتواند از آنها خبر دهد و چون مشاهده می کند ،غیر خداوند نمی بیند و چون غیر نمی بیند چگونه با خلق ارامش پیدا کند؟
برگرفته از کتاب کشف المحجوب
باب اثبات الولایهhttps://telegram.me/joinchat/BqQNpj0hdIWcQlpqhctzoA
آوای آن همه جهان را و همه زمان را مست می کند
سر در چاه اینترنت می کنم و دردهای دلم را میگویم ناگهان همه از آن با خبر می شوند!