همه چیز در دنیای جسمانی نسبی و در دنیای جان مطلق

قصه شنیدم که ابوالعلاء به همه عمر
لحم نخورد و ذوات لحم نیازرد
در معرض موت با اجازت دستور
خادم او جوجه با، به محضر او برد
خواجه چون آن طیر کشته دید برابر
اشک تحسر از هر دو دیده بیفشرد
گفت به مرغ: از چه شیر شرزه نگشتی
تا نتواند کست به خون کشد و خورد
مرگ برای ضعیف امری طبیعی است
هر قوی اول ضعیف گشت و سپس مرد
ایرج میرزا

اگر فرزند شما بیمار می شود و مهربانی به این است که برای او غذایی با جوجه آماده کنید.این مهربانی عین بی رحمی و کشتن جوجه است.
تنها در فضای انسانی یعنی دنیای جان (وارسته و رها شده از جسم) همه چیز خالص و مطلق است.
@arameshsahafian